Op het moment dat je een positieve zwangerschapstest in je handen hebt, krijg je er direct een gigantische hoeveelheid zorgen bij. Eén van die dingen waar je je tijdens de eerste maanden van de zwangerschap druk om kunt maken is de gezondheid van het kindje in je buik.
In deze blog vertelt mama Anouk hoe zij hier mee om is gegaan.
Want er zijn duizend-en-één mogelijke afwijkingen waar je mee geconfronteerd kunt worden. Van een teen te weinig tot een hartafwijking en van schisis tot het downsyndroom. Tijdens de zwangerschap zijn er verschillende manieren om uit te sluiten dat jouw ongeboren kind een afwijking heeft. Dit wordt een prenatale screening genoemd. Het laten uitvoeren van zo’n screening is niet verplicht.
NIPT en combinatietest
De Niet-Invasieve Prenatale Test is een bloedonderzoek waarmee je kunt checken hoe groot de kans is dat jouw kindje het Edwards-, Down- of Patausyndroom heeft. De combinatietest onderzoekt hetzelfde, maar werkt niet alleen met een bloedonderzoek maar ook met een echo-onderzoek. De combinatietest is minder betrouwbaar dan de NIPT. Voordat je besluit om wel of geen gebruik te maken van één van de twee manieren van prenatale screening is het belangrijk om je goed in te lezen zodat je een weloverwogen keuze kunt maken. Denk na over wat een eventuele vervelende uitslag voor jou betekent en wat de consequenties zijn.
Kopzorgen
Het wel of niet laten uitvoeren van een NIPT heeft mij best wat kopzorgen gekost. Uiteindelijk hebben wij besloten om het niet te doen. Daar hadden we een aantal redenen voor. Onder andere dat dergelijke afwijkingen in onze families niet voorkomen én dat dergelijke afwijkingen in mijn leeftijdscategorie weinig voorkomen. Maar de meest belangrijke: als zou blijken dat ons kind bijvoorbeeld het downsyndroom heeft, dan zou dat geen reden zijn om de zwangerschap af te breken. We hebben ons natuurlijk wel afgevraagd of we ons er dan ook niet op voor zouden willen bereiden, maar nee, het zou toch een beetje een donkere wolk boven mijn zwangerschap zijn. En ik ben ook wel een beetje van ‘alles gebeurt met een reden’, dus als het zo is dan is het zo. Ernstige (levensbedreigende) afwijkingen zouden zeer waarschijnlijk met de 20-wekenecho wel aan het licht komen.
20-wekenecho
,p.Wat mij betreft op de allereerste echo na (die van ‘klopt er wel een hartje?’) het meest spannende moment van de zwangerschap. Tijdens deze echo wordt er met militaire precisie gekeken naar de baby in je buik. De hersentjes, het gehemelte, de nieren, bijnieren, darmen, longen, ruggetje, buikje, het aantal vinger, teentjes, hartkamers en -klepjes, de richting van het bloed en weet ik het wat nog meer. Het is zó bizar wat ze rond deze termijn allemaal al kunnen zien. Ook het laten uitvoeren van deze echo – met de kans op slecht nieuws – is onderdeel van de prenatale screening en dus niet verplicht.
Mijn keuze
Ondanks dat wij geen NIPT of combinatietest lieten uitvoeren, hebben we wel gebruik gemaakt van de mogelijkheid om een 20-wekenecho te maken. Daar hadden we dan weer geen hele goede reden voor, behalve dat we het leuk vonden om weer eens in de buik te spieken. In principe gold nog steeds hetzelfde: een afwijking (waar mee te leven valt) is geen reden om de zwangerschap af te breken. Wel was dit onderzoek het moment om levensbedreigende afwijkingen op te sporen en daarmee dus echt niet alleen maar leuk, maar vooral ontzettend spannend.
Nogmaals, een prenatale screening is niet verplicht. Het is raadzaam om je goed in te lezen en te bedenken hoe je in verschillende scenario’s zou reageren. En wat de gevolgen, niet alleen fysiek maar ook mentaal, zullen zijn. Praat erover met je partner, met je verloskundige en desnoods met andere dierbaren. Zo’n zwangerschap is allemaal al spannend genoeg!
Ook leuk om te lezen:
