Ik moet zeggen dat de ochtenden voordat ik naar mijn werk ga redelijk vlekkeloos verlopen. Het is vaak wel haasten en een heel gedoe maar het gaat steeds beter.
Gelukkig is er vooralsnog nóg maar één peuter die moeilijk kan doen en in zijn luier door de woonkamer banjert om om 07.00 een spelletje ‘Pak me dan, als je kan’ probeert te doen. Of begint te huilen wanneer ik zijn haren wil borstelen, of zijn luier wil verschonen.
Voorbereiding
De avond van te voren zorg ik dat ik alles klaar leg voor de volgende dag. De tas die mee gaat naar de opvang is gevuld met kleertjes en de opvangboekjes. Soms vergeet ik het nog wel eens maar 9 van de 10 keer staat de tas gevuld klaar. De kleding heb ik meestal ook al beneden klaargelegd. Ik zorg voor makkelijke kleding en geen ingewikkelde kleding zoals 30.000 knoopjes, want het zweet breekt me in de ochtend op alle plekken uit. Het is vaak dertig keer naar boven en naar beneden lopen. Ik ben áltijd wel iets vergeten wat van boven wat mee naar beneden moet.
Opstaan
Ik sta zelf rond 06.00 op en zet dat even rustig een bakkie pleur (oké een latte want verder drink ik niet echt koffie). Rond 06.30 zorg ik dat ik zo goed als gereed ben met een lading plamuur. Het loopt ook wel eens uit tot 06.45. Vaak slapen ze alle drie nog en moet ik ze wakker maken. Het komt ook wel eens voor dat de meiden rond 06.00 wakker zijn en dan gooi ik hun eerst aan de fles en ga ik mij daarna klaar maken en doe ik tussendoor de dingen die gedaan moeten worden.
Ontbijt
Sinds kort ben ik begonnen met een broodje in de ochtend. Rond 6.45 krijgen ze een fles van 180 + 6 scheppen in de box. Die drinken ze zelfstandig leeg. Lev zet ik dan aan een broodje en kijkt eventjes tv. Nadat de meiden hun fles op hebben krijgen ze beide een broodje. Ik laat ze dit zelfstandig doen. Een paar stukjes brood leg ik op de tafel, ik zet ze een beetje uit elkaar anders pakken ze het van elkaar af of trekken ze aan elkaars haren en kleren.
Laatste dingetjes
In de tussentijd (als het lukt) kleed ik Lev aan. Als de meiden ready zijn verschoon ik ze en kleed ik ze aan. Speedy gonzales is er niets bij. Vervolgens zet ik ze alvast in de maxicosi eventjes voor de tv of mik ik ze iets van speelgoed in hun handjes. Dit werkt voor mij het beste omdat zij dan al klaar zijn en ik de andere boef kan vangen.
Ik check dan nog even de laatste dingentjes voordat we weggaan, poets Lev zijn tanden en doe zijn jasje aan. Ook probeer ik de zooi die ik in dat kleine uurtje maak nog even aan kanten te maken. Lukt dat niet? Dan pech.
In de auto
Rond 07.30 móeten we in de auto zitten. Meestal zet ik de tas voor de opvang plus mijn werk tas al in de auto zodat ik niet dertig keer heen en weer hoef te lopen. Daarna probeer ik ze alle drie in een keer mee te nemen naar de auto. Ik moet zeggen dat de maxicosi nu toch wel echt zwaar begint te worden haha.
Kinderdagverblijf
Eenmaal op de opvang moeten ze natuurlijk alle drie weer uit de auto gesleept worden. Tas om mijn nek, Lev voor mijn voeten en met twee maxicosis tillend loop ik naar binnen. Je zou het ochtendgymastiek kunnen noemen óf een halve marathon rennen.
Meestal zorg ik dat Lev als eerste zijn jas uit heeft en hij loopt vaak even mee naar de keuken bij het kinderdagverblijf. Daar kan ik het eten neerzetten en de flesjes. Meestal komt er iemand al een van de meiden uit de Maxi-Cosi halen.
Dan geef ik aan hoe laat ze een flesje hebben gehad en of er bijzonderheden zijn. Ik geef ze een dikke kus. Soms is Lev een beetje verdrietig als ik weg ga. Dat vind ik soms heel rot en vervelend. Maar ik weet dat hij verder een hele fijne dag daar gaat hebben bij de kindjes. Bijna altijd gaat hij voor de ramen staan en zwaaien. Ik heb vaak weer haast om richting mijn werk te gaan want het is nog wel een stukje rijden in de ochtendspits.
Naar werk
Eenmaal terug in de auto zweet ik mij de ballen uut de broek. Ik adem dan vaak even diep in en zucht hard uit. Oké, Kailey dit was deel één van je dag. Soms voelt het uurtje in de ochtend alsof je al een hele dag er op hebt zitten ;)
All by myself
Ik vind het altijd fijn om weer thuis te komen en drie blije gezichtjes te zien, óf boze natuurlijk dat kan ook nog. En ik zeg niet dat het altijd helemaal oké gaat hoor in de ochtenden, maar met een klein beetje regelmaat gaat het steeds beter. Het is wel pittig om de ochtenden alleen te moeten draaien. Jeffrey is altijd al vroeg naar zijn werk dus merkt daar niets van. Ik vind het ook niet altijd leuk om dat alleen te moeten doen maar hé, that’s the way it is. Het is vaak ook wel gezellig zo samen aan tafel en hun te zien genieten van een broodje pindakaas.
Liefs, Kailey
